Beschrijving

Highlife heeft een uniek geluid met een kenmerkende finger-picking stijl op de gitaar, minimalistische maar groovy baslijnen, percussieve keyboardpatronen, soulvolle melodielijnen door de kopersectie en veel nadruk op ritme. Het openingsnummer van het album, We give thanks, wordt gespeeld door Pat Thomas, ook wel bekend als “de gouden stem van Afrika”. Gyedu-Blay Ambolley, de eerste muzikant ter wereld die rap in highlife muziek verwerkte, verschijnt op Chop chop. En de 93-jarige Koo Nimo, een vooraanstaand highlife-muzikant en de eerste Ghanees die zijn muziek op een cd liet zetten, vertelt over het ontstaan van het highlife-genre.
Op het tien tracks tellende album mixt Peter Somuah, die opgroeide in highlife bands, elementen van het highlife genre met jazz, waardoor hij wat hij noemt “highlife jazz” creëert. Het album emuleert de vintage sound uit het highlife tijdperk, met een modern tintje. Het verbindt ook de oudere en jongere generatie muzikanten van Ghana. Naast de leden van zijn Rotterdamse band nodigde Somuah jonge Ghanese muzikanten uit voor het album. Zangeres Lamisi Akuka is te horen op African Continent en brengt soulvolle muzikale invloeden uit het noorden van Ghana, terwijl Bright Osei Baffour traditionele highlife riffs op de gitaar verzorgt en Thomas Botchway grooves op de talking drum toevoegt.
Meer dan op zijn vorige twee albums reflecteert Somuah ook op de politieke context waarin hij opgroeide. In Mental slavery bezingt Somuah de resterende psychologische impact van het kolonialisme. De naam van het highlife-genre verwijst immers naar het feit dat oorspronkelijk vooral de koloniale elite in Ghana (“highlife”) van de muziek kon genieten. En in Chop chop neemt de artiest Ambolley een loopje met inhalige politieke leiders.
Het album brengt oprechte boodschappen over sociale rechtvaardigheid, genezing en dankbaarheid, maar laat nooit na om de luisteraar aan te moedigen om mee te swingen.

Eduard Flipse Zaal (alleen staanplaatsen)