Beschrijving

Maarten Combrink (2000) is een Nederlandse jazztrombonist en componist. Sinds 2025 is hij solotrombonist van het gerenommeerde Metropole Orkest. Hij verwierf bekendheid als solist na het winnen van de ITA J.J. Johnson en Carl Fontana Jazz Trombone Competitions in de VS.

Als muzikaal kameleon is hij lid van een breed scala aan ensembles, waaronder de Jasper Blom Bigband, Peter Beets New Jazz Orchestra, All Ellington, Spinoza Orkest, Grachtenfestival Ensemble, Los Melomanos, Gerardo Rosales y La Vintage, Huize Lucas en BvR Flamenco Big Band.

Als componist leidt hij het Maarten Combrink Quintet, dat in februari 2026 zijn debuutalbum zal uitbrengen.Maarten speelde/nam ook op met het Jazz Orchestra of the Concertgebouw, het Brussels Jazz Orchestra, de Dutch Swing College Band, Son Bent Braam, New Trombone Collective, Paradox Jazz Orchestra, New Cool Collective, Cubop City Big Band en New Composers Pool.

Tijdens zijn jeugd raakte Jeroen Manders gefascineerd door de muziek van Louis Armstrong, Duke Ellington en Count Basie en vanaf zijn twaalfde speelde hij trompet en trombone in verschillende lokale bands in dat genre.

Na zijn studie vergelijkende taalkunde aan de Universiteit Leiden schreef hij zich in aan het Koninklijk Conservatorium in Den Haag als trombonestudent bij Bart van Lier. Twee jaar later stapte Jeroen over op de saxofoon onder de begeleiding van John Ruocco. Andere docenten waren Frans Elsen en Peter Niewerf.

Jeroen heeft regelmatig opgetreden op het North Sea Jazz Festival met verschillende ensembles. In 1996 nam hij een cd op met de swingband ‘The Land of Oobladee’, winnaar van de eerste prijs op het beroemde Breda Jazz Contest 1995. Daarna volgde de cd ‘Sweet and Swinging’ met het Ann Thomas Quintet, die zeer succesvol was in Japan. In de loop der tijd heeft hij met vele bekende artiesten uit de Nederlandse en internationale jazzscene samengewerkt: Boris van der Lek, Ben vd Dungen, Jarmo Hoogendijk, Marco Kegel, Juraj Stanik, Rob Agerbeek, Frans Elsen, Barry Harris, Bill Holman en Pat Metheny.

In 2013 nam Jeroen het album To the Ends of the Earth op onder zijn eigen naam, met medewerking van de oude flügelhoornmeester Ack van Rooyen. Het album werd – en oogstte veel lof van de critici – uitgebracht op het Duitse label Mons Records.

Zijn invloeden op de saxofoon zijn onder andere: Lester Young, Don Byas, Ben Webster, Eddie ‘Lockjaw’ Davis, Buddy Tate, Charlie Parker, John Coltrane, Sonny Stitt, Sonny Rollins, Wayne Shorter, Joe Henderson en Branford Marsalis.

Marc van Roon (geboren in 1967 in Den Haag) is een Nederlandse jazzpianist. Hij combineert muziekuitvoeringen met zijn werk als creatief begeleider voor leiders, groepen en organisaties in veranderings- en leerprocessen, waarbij improvisatie de belangrijkste inspiratiebron vormt. Hij heeft liederen en orkeststukken gecomponeerd voor dansgezelschappen en diverse muzikale ensembles en verschillende cd’s geproduceerd voor andere artiesten en zijn eigen ensembles.

Van Roon heeft samengewerkt met Dave Liebman, Clark Terry, Art Farmer, Charlie Mariano, Billy Hart, Santi Di Briano, Tony Lakatos, Michael Moore, Nederlands Dans Theater en Nederlandse jazzartiesten Ernst Reijseger, Tony Overwater, Wim Kegel, Jesse van Ruller, Susanne Abbuehl, Fay Claassen, Eric Vloeimans en Tineke Postma.

Van Roon begon op tienjarige leeftijd met klassieke pianolessen. Zijn interesse in jazz en improvisatie werd al op jonge leeftijd gewekt door zijn vader Wouter van Roon, een professioneel jazzpianist. Hij studeerde privé tot zijn zestiende, waarna hij zich inschreef voor de muziekopleiding aan het Koninklijk Conservatorium in Den Haag. Hij studeerde bij pianisten Frans Elsen, Rob van Kreeveld, Geoffrey Douglas Madge en Lanny Kho. Hij studeerde af in 1991 en vertrok voor een postconservatoriumstudie naar New York. Daar studeerde hij bij jazzpianisten Barry Harris en Richie Beirach.

Erik Roobaard studeerde contrabas aan het Conservatorium in Hilversum. Hij speelde met veel bekende jazzmusici, waaronder Ferdinand Povel, Wim Overgauw, Deniese Jannah en Woody shaw . Naast een indrukwekkende hoeveelheid CD opnames waaraan Erik meewerkte, maakte hij ook een groot aantal tournees over de hele wereld.

Wim Kegel (8 december 1967) is een van de meest vooraanstaande drummers van Nederland. Hij heeft een unieke stijl ontwikkeld die traditioneel jazz drummen combineert met een vooruitstrevende, eigentijdse en persoonlijke benadering.

Wim begon op zesjarige leeftijd met drummen. Na zijn lessen van zijn vader Nico Kegel en zijn eerste drumleraar, Paul van der Vossen, ging Wim op 15-jarige leeftijd naar het Koninklijk Conservatorium in Den Haag, waar hij werd toegelaten aan de School voor Dans en Muziek, een speciale opleiding voor jong talent. Wim vervolgde zijn studie aan het conservatorium voor zijn masteropleiding uitvoerend musicus jazz. Hij studeerde bij zijn drumleraar Henk van den Berg, maar ook bij Ack van Rooyen en Frans Elsen. Hij studeerde in 1991 cum laude af.

Met de groep Supreme Headquarters won Wim Kegel in 1989 de eerste prijs op het N.O.S. Jazzconcours voor de beste groep in 1989. De CD O.P., waarop hij speelde met Tony Overwater, Maarten Ornstein, Ack van Rooyen en Ernst Reijseger, won in 2001 de Edison.

Door de jaren heen heeft Wim meer dan veertig cd’s opgenomen met nationale en internationale musici zoals David Liebman, Bob en Chuck Findley, Ron McCroby, David Schnitter, Jeroen Manders, Willem van Manen Contraband, Marc van Roon, Hans Mantel, de groep Special Delivery en Braskiri, Tilmar Junius en de Down Town Jazz Band.

Wim trad ook op in concerten met Michael Brecker, Pat Metheny (North Sea Jazz Festival 2004), Bob Berg, Sunny Murray, Bob Brookmeyer, Clark Terry, Johnny Griffin, Ferdinand Povel, Lew Tabackin, Anthony Cox, George Duke, (radioprogramma voor de Wereldomroep) en vele anderen.